TarsusLu
09.Haziran.2019, 04:35
<div id="post_message_1862072"><blockquote class="postcontent restore "><b>Bir gün kara yanına geldiği vakit beyazın<br />Beyaz korkup kaçmış siyahtan<br />Siyah haykırmış beyaza dur gitme diye<br />Beyazın kararı kesinmiş oysa<br />Demiş ki sen siyahsın bense beyaz<br />Umudun yanında karamsarlık<br />Aydınlığın yanında karanlık duramaz<br />Olsun diye diretmiş kara gözlerini dikerek beyaza<br />Karamsarlık olmasaydı umut<br />Karanlık olmasaydı aydınlık olmazdı demiş<br />Birinin yok olması diğerini anlamsız kılar<br />İtiraz sesi çabuk yankılanmış karanlığın odasında<br />Hem demiş sen bana dayanamazsın<br />Beyaz bir mum olup yansam yanında<br />Senden geriye hiçbir şey kalmaz<br />Yanılıyorsun demiş kara yanılıyorsun<br />Mum dibine ışık vermez ne olur ruhsat ver de<br />Kuytu köşede bile olsa sana yakın olayım<br />Ama gel gör ki dinletememiş lafını aydınlığa<br />İşte o günden beri aydınlık kaçar<br />Karanlık ardından kovalarmış<br />Beyaz geçerken gündüz olur<br />Siyahın gelmesiyle gece başlarmış<br />O günden sonra hiç kimse bir daha<br />Ne en uzun gecelerin bile aydınlanmadığını<br />Ne de aydınlığın üstünü gecenin kaplamadığını görmüş sonuçta<br />Çünkü acı olmayınca tatlı da olmazmış hayatta…<br /><br /><br />Siyahsın sen… <br />Siyahtan başka rengi yok çünkü zulmün… <br />Beyazın yok senin… <br />Siyah ne kadar içse beyazı tekrar de gri kalır ya hani işte sen de öylesin…<br /><br />Masal sandığım kara ak resimlerden taştı isyankar sevdamın mavisi ya da öykü olduğum siyahların arasında bir geceden fışkırdı…<br /><br />Gecesin sen kara sayfalarına masmavi mektuplar yazdığım yaşadıkça an be an sarhoş olduğum satır aralarına yıkılıp satır başlarında sabahladığım gecesin… <br />Gece ne kadar açarsa açsın gözlerini gündüzün aydınlığına eremez ya hani sen de öylesin…<br /><br />İşte ben bu katran karası gecelerde gidecek yeri olmayan küçük bir çocuk olurum ellerimde hüzünler gözlerimde saklayamadığım kara gözyaşlarımla gezinirim puslu siyahların arasında…<br /></b>