Ispartali
09.Haziran.2019, 04:40
<br /><br /><br />Yaşlı kızıldereli reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmuş az ötede<br />birbiriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyorlardı. Köpeklerden<br />biri ak biri siyahtı ve oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli<br />o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı. <br /><br /><br /> <br /><br /><br />Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu yanından ayırmadığı iki iri kurt<br />köpeğiydi bunlar. Çocuk kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olduğunu<br />düşünüyor dedesinin ikinci köpeğe sebep ihtiyacı olduğunu ve renklerinin<br />neden illa da kara ve ak olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla<br />sordu dedesine: Yaşlı başkan bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı. <br /><br /><br /><br /><br /><br />- "Onlar" dedi "benim için iki simgedir evlat." <br />- "Neyin simgesi" diye sordu çocuk. <br />- "İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi iyilik<br />ve kötülük içimizde sürekli mücadele fiyat durur. Onları seyrettikçe<br />ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları. <br />Çocuk sözün burasında; 'mücadele varsa kaz***** da olmalı' diye<br />düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi: <br />- "Peki" dedi. "Sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?" <br />Bilge başkan derin bir gülümsemeyle baktı torununa.<br /><br /><br /> <br /><br /><br /><b>- "Hangisi mi evlat?<br /><br /><br />Ben hangisini daha iyi beslersem!"</b><br /><br /><br />